تفاوت یادگیری و فراگیری در آموزش زبان

در دنیای کلمات، اصطلاحات زیادی وجود دارند که گاهی به غلط به جای دیگری استفاده می شوند، در صورتی که شاید در یک حیطه بتوان از آنها استفاده کرد اما در برگیرنده دو فرآیند متفاوت هستند.

یکی از حیطه های وسیعی که ممکن است اصطلاحات بسیار متفاوتی در آن وجود داشته باشد که به اشتباه با آنها مواجه می شویم، دنیای آموزش است. کلماتی که در کاربرد شباهت زیادی به هم دارند اما به واقع جریان متفاوتی را منتقل می کنند. اطلاعات و علم تخصصی و آکادمیک در مواجهه با آموزش به کودکان این امکان را به ما می دهد تا شناخته شده تر و حرفه‌ای ‌تر  گام برداریم.

یکی از دو اصطلاح مرتبط با آموزش زبان در دنیای خردسالان و کودکان که ممکن است جا به جا استفاده شود، اصطلاح "فراگیری" و "یادگیری" است.

یادگیری زبان دوم

یادگیری چیست؟ یادگیری زبان معمولاً فرآیندی از آموزش رسمی است که در آن مربی از روش تدریس رسمی استفاده می کند و به دانش آموزان دستورالعمل هایی می دهد که درک آنها از قوانین مربوط به یک زبان خاص را تسهیل می کند. وقتی نوبت به فرآیند آموزش و یادگیری می‌رسد، معلمان به جای تمرکز بر یک متن خاص، بیشتر بر روی شکل زبان تأکید می‌کنند. بنابراین، می‌توان دید که معلم مشغول توضیح قواعد دستور زبان برای دانش‌آموزان است در حالی که دانش‌آموزان مشغول تلاش برای درک آن قواعد و ساختارهای دستوری هستند.

فراگیری زبان دوم

فراگیری زبان یک فرآیند ناخودآگاه است. کودک ابتدا زبان مادری خود را از مادر یا محیط اطرافش فرا می گیرد. این فراگیری زبان شامل یادگیری قوانین یا ساختارهای گرامری نیست. هر کسی که در حال یادگیری یک زبان جدید است، ابتدا صداها و واژگان و سپس الگوها و ساختار جملات را به دست می آورد. با این حال، یک فرآیند یادگیری رسمی فقط در یک محیط رسمی مانند یک مدرسه اتفاق می افتد. در صورتی که در فراگیری زبان، کودکان بدون هیچ گونه آموزش رسمی، کلمات و ساختار جمله را به دست می آورند.

وقتی نوبت به یادگیری زبان های جدید می رسد، فراگیری کارآمدتر است. کودکانی که در حال یادگیری زبان مادری خود هستند ممکن است هرگز در حین مکالمه یا نوشتن اشتباهات دستوری مرتکب نشوند زیرا آن را از طریق یک فرآیند ناخودآگاه به دست آورده اند. این اکتساب ناخودآگاه به آنها هیچ قواعدی از دستور زبان را نمی دهد، اما به آنها این غریزه را می دهد که بین استفاده صحیح از زبان و آنچه که نیست تفاوت قائل شوند. علاوه بر این، فرآیند اکتساب به ما این فرصت را می دهد که از طریق روش آزمون و خطا یاد بگیریم.

فراگیری یا یادگیری

تفاوت اصلی بین یادگیری و فراگیری در این است که یادگیری فرآیندی آگاهانه تر از فراگیری است که ماهیت آن بیشتر ناخودآگاه است. هنگامی که در مورد یادگیری یک زبان صحبت می کنیم، اغلب از هر دو اصطلاح یادگیری و فراگیری استفاده می کنیم. در اینجا، فراگیری شامل جذب ناخودآگاه یک زبان، عمدتاً از طریق قرار گرفتن در معرض محیط است. از سوی دیگر، یادگیری شامل مطالعه آن از طریق آموزش رسمی و درک آگاهانه است.

نکته قابل توجهی که ما را نسبت به این موضوع که چرا ما در زنگ زبان به دنبال فراگیری زبان هستیم، آگاه تر می کند این است که فراگیری زبان نیازمند ارتباط طبیعی و معنادار در زبان است، اما یادگیری زبان مستلزم توضیح بیشتر قواعد دستور زبان و ارتباط طبیعی کمتر است. در مدرسه زندگی زنگ زبان ما به دنبال ایجاد یک فضای آموزشی- اجتماعی و فرهنگی زبان دوم برای کودکان 3 تا 6 سال هستیم که نیازمند ارتباط سازی و آزمون و خطا در جهت فراگیری زبان دوم است. کودکان ما در زنگ زبان بدون داشتن هیچ کتاب تدریس خاص در قالب یک برنامه تنطیم شده همراه با بازی، نمایش، ارائه و بحث گروهی، اردوهای آموزشی و فرهنگی، دیدن فیلم و گذراندن روزمرگی ها در یک محیط کاملا انگلیسی زبان شروع به رشد زبان خود به صورت معنادار می کنند.

در ادامه می‌توانید با کلیک بر روی گزینه «چرا روش های تدریس سنتی شکست می‌خورند؟» اطلاعاتی در این مورد کسب نمایید.